Verkiezingen voor Provinciale Staten en de landelijke politiek

Zes partijen die tussen de 10 en 15 procent van de kiezers trekken, een meerderheid in de Tweede Kamer en een minderheid in de Eerste Kamer die nipt is, afkeuring van de coalitie maar niet van het beleid en een CDA dat door moet gaan op de ingeslagen weg. Dat zijn enkele conclusies die getrokken kunnen worden uit de afgelopen woensdag gehouden verkiezingen voor Provinciale Staten. Zes partijen hebben elk tussen de tien en vijftien procent van de kiezers getrokken. Dat zijn VVD, CDA, PVV, D66, PvdA en de SP. Dat zou voor de nabije toekomst wel eens het beeld kunnen blijven. Het betekent dat er om zowel een meerderheid in de Tweede Kamer als in de Eerste Kamer te kunnen vormen in de toekomst minstens (drie of) vier partijen nodig zijn. Ik zie geen enkele partij in zee gaan met de PVV, blijven vijf partijen over. Daar zijn twee linkse partijen bij. Een coalitie van linkse en rechtse partijen wordt door de kiezer niet gewild. Coalitievorming in de toekomst is dus moeilijk. De Eerste Kamer moet nog gekozen worden. Er vallen stemmen te winnen bij de puur provinciale partijen. Misschien krijgt de huidige coalitie met de drie bevriende oppositiepartijen er nog een zetel bij. De conclusie van voorman Van der Staaij van de SGP onderschrijf ik. Het beleid van dit kabinet is niet afgekeurd. Dat heeft een vrij simpele reden: er is geen alternatief voor. Men kan veel kritiek hebben op de bezuinigingen in de zorg, een echt alternatief is niet op tafel geweest. Natuurlijk is het te betreuren dat enkele mooie voorzieningen tot het verleden gaan behoren, maar doorgaan of er niets aan de hand is getuigt niet van realiteitszin. Dan is er nog de positie van het CDA. Ferry Mingelen werpt vanmorgen in De Gelderlander de vraag op of Buma zich moet laten verleiden door Rutte om steun aan het kabinet te geven. Daar ben ik niet voor. In 2012 hadden de VVD en de PvdA geen enkele andere partij nodig. In 2013 is in achterkamertjes een begrotingsakkoord gesloten tussen het kabinet en D66, CU en de SGP. Daar heeft het CDA niet aan meegedaan. Dat moet het nu ook niet doen. Laat het kabinet met voorstellen komen waar in het openbaar, in de Tweede Kamer, over wordt gesproken. Dan kan iedereen zien welke compromissen worden gesloten. Bovendien heeft Buma in deze verkiezingscampagne gezegd de voorstellen in het openbaar te zullen beoordelen en dan moet hij nu niet de gang naar de beslotenheid maken. Het is de taak van de oppositie om in het openbaar commentaar te leveren. Goede voorstellen worden gesteund, slechte niet. Er lijkt vandaag nog een vuiltje te zijn opgeruimd. De secretaris-generaal van Justitie is opgestapt. Twee jaar geleden is hij aangesteld. Daarvoor had hij het ministerie, met een ander, voor € 1.300.000 van advies gediend over ICT problemen bij, vooral, de politie. Hij toucheerde drie keer de Balkenende norm. Deze deskundige, oud topman van het UWV, was onlangs niet in staat een bonnetje boven water te halen. Daar moest weer een extern ICT bureau aan te pas komen. Met het inhuren van Cloo (lid van de VVD) reed Opstelten al een scheve schaats, met het benoemen van hem tot SG maakte hij het nog bonter. Het lijkt erop dat er nu een afrekening op het departement heeft plaatsgevonden.