Vlonderpad Haaksbergerveen hersteld

Het is er drukker dan vorig jaar in de zomer. De weersomstandigheden zijn er niet naar. Er staat een straffe wind, het is ronduit guur. Misschien is het een na-ijleffect van de Corona-maatregelen, tijdens de lockdown van vorig jaar gingen ook veel mensen wandelen. Er wordt in het veen gewerkt. Het zijn werkzaamheden die mijn goedkeuring kunnen wegdragen, de opslag wordt gekapt. Opslag betekent in dit geval jonge berkenbomen. Zo wordt het veen weer een open en vlak gebied zoals het, naar mijn mening, moet zijn. Ik ben hier omdat ik van iemand gehoord heb dat de vlonder door het veen hersteld is. Ik wil erover lopen. Op de weg ernaar toe zie ik aan de rand van het veen een grote groep ganzen. Ik heb mijn monoculair meegenomen en ik meen grauwe ganzen te zien.

Bij de parkeerplaats in ‘Siberië’ staan veel auto’s in de berm. De parkeerplaats is een modderpoel maar toch is die goed bezet. Het is duidelijk dat er gesnoeid en gekapt wordt. Er ligt een grote hoop houtsnippers. Gekapt hout gaat door de versnipperaar en wordt afgevoerd om te worden verbrand om warmte of stroom te leveren. In het Aaltens Goor worden momenteel ook enkele houtsingels gekapt en de stammen en takken tot houtsnippers vermalen. Ik loop de Stratersdijk op en zie al van ver mensen in het veen lopen. Ze lopen als het ware boven het veen omdat ze over de vlonder lopen. De vlonder is dus toegankelijk en ik wil erover lopen. Net als toen ik vanuit Buurse een georganiseerde wandeling van 42 kilometer liep. Dat was in 2009. De Stratersdijk is modderig en daar heb ik op gerekend want ik heb hoge waterdichte schoen aangetrokken. Het vlonderpad is geheel nieuw. Het vorige is vervangen door een geheel nieuwe. Het pad is breed, wandelaars kunnen elkaar gemakkelijk passeren. Bij het begin is een klaphek bevestigd. Dat moet voorkomen dat er weer een ruiter over gaat waarvan het paard te zwaar is voor de planken.

Naast de vlonder is de vegetatie afwisselend. Vaste grond wisselt af met diepe zwarte poelen. Geen omgeving om te proberen naast de vlonder te lopen. Op zijn minst krijgt zo iemand natte voeten. Het kappen van de jonge berkenbomen is hier goed te zien. Op internet is te lezen dat Staatsbosbeheer over de middelen beschikt om tussen eind 2021 en eind 2023 veel werkzaamheden in dit gebied uit te voeren. Aan de andere kant van de vlonder tref ik een ‘natuurvorser’. Hij maakt foto’s van wat op de bodem groeit. Ik vraag hem of hij een foto van mij wil maken. Terug naar Siberië kom ik langs een plek waar duidelijk te horen is dat water ergens in valt. Het water in het veen staat aan de ene kant van het pad hoger dan aan de andere. Het water valt vlakbij mij ergens in, het kan niks anders zijn dan een buis, maar waar komt het aan de andere kant eruit? Ik zie de plek niet waar het instroomt en de plek niet waar het eruit komt. Er is geen boswachter in de buurt om te vragen hoe dit zit. Over een lage dijk loop ik terug naar de Stratersdijk en zo terug naar mijn auto. Een kleine drie kilometer was het. Ik had voldoende kleren aangetrokken; een hemd lange mouwen en een driekwart onderbroek waren nodig.