De werking van het hart verklaard in militair jargon

‘Schouder aan schouder moeten we vandaag staan’, zegt de president van de Brabantse Lunchtafel van de Ver. Officieren Cavalerie terwijl we gereed staan om het derde couplet van het Huzarenlied te zingen. Hij doelt op het feit dat er meer aanwezig zijn dan zij die zich aangemeld hebben. Tijdens het aperitief, staand aan de toog, is daar plots wat van te merken. De wapenbroeders moeten uit elkaar wijken voor de verplaatsing van een extra tafel naar de ‘Winterzaal’ van restaurant ‘de Waag’ in Boxtel. Meer dan 30 leden gaan aan tafel, een opmerkelijk getal want deze bijeenkomst is een week eerder dan de reguliere vierde woensdag van de maand. De januarilunch heb ik gemist, de aanwezigen informeren belangstellend naar mijn welzijn. Dat doet me goed. In zijn openingswoord heet onze president, Dirk van Zuidam, een enkeling in het bijzonder welkom. Dat ben ik, de voorzitter van de VOC, Harm de Jonge, en de tafeloudste en twee ereleden. ‘En voorts alle belangrijke lieden’, een formulering die de rest van de aanwezigen op zichzelf van toepassing vindt. Dirk heeft een nieuwe titel bedacht. ‘Aspirant geroyeerd lid’. Dat slaat op iemand die zich al vele malen heeft aangemeld, maar telkens zonder nader bericht verstek laat gaan. Jan de Bruijn is tot deze nieuwe rang bevorderd. Dirk noemt nog het lief en leed van enkele vaste habitués. Ook spreekt hij over Rein van der Lande die in de zaal zit. Dirk plaatst zijn vakantieadres in de Costa Brava, Rein moet een paar keer Andalusië roepen aleer deze streek tot Dirk doordringt. Het programma voor de lunch wordt meegedeeld, Michael Quarles van Ufford gaat ons wat vertellen over de werking van het hart en de werking van een Automatische Externe Defibrillator.  Dirk somt ook de data van het programma van de VOC tot het eind van dit jaar op. Na een moment stilte krijgt Rein van der Lande het woord. Aan de hulp van cardiologen dankt hij het feit dat hij morgen zijn 70^e verjaardag mag vieren, hij biedt ons het eerste glas wijn aan. Het voorgerecht wordt opgediend, Tiroler schinken met een rode kool salade. Nog voor Michael aan zijn inleiding begint, krijg ik het woord om wat te vertellen wat mij op 7 jan. jl. is overkomen en welke behandelingen daarna hebben plaatsgevonden. In de plaatselijke apotheek ben ik gereanimeerd door een bloedmooie assistente die ook mond op mond beademing heeft toegepast. In het MST in Enschede is mij tijdens het dotteren verzekerd dat ik gerust kan doorgaan met de 4daagse van Nijmegen en met het beoefenen van de jachtsport. Inmiddels heb ik een startbewijs voor de komende 4daagse en is mijn jachtakte reeds verlengd. Tijdens de plaatsing van de ICD ondervond de elektro fysioloog (tevens cardioloog) moeilijkheden bij de plaatsing van de lead (dat is een draad van de ICD door een ader naar in het hart). ‘U zit links wat ingewikkeld in elkaar, mijn heer Bouwers’, zei hij tegen mij. ‘Dat klopt, ik ben rechts’, was mijn antwoord. Onze tafeloudste slaagt erin om het woord te krijgen en een gebeurtenis tijdens de vorige lunch met een gedicht van commentaar te voorzien. Een ongeautoriseerde club van dragondragers slaagde er toen in om allerlei nog niet door het kapittel van ereleden en tafeloudste goedgekeurde titulatuur rond te strooien. Pieter Blussé heeft bijgaande tekst vrijgegeven voor publicatie. Michael, cardioloog die gewend was zijn operatiekamermuts te dragen zoals een zwarte baret op het
hoofd van huzaar hoort te staan, wijst op de oefen AED die naast hem op een tafeltje staat. Een AED is een Automatische Externe Defibrillator. Wat is defibrilleren? Het hart bestaat uit 2 boezems en daaronder 2 kamers of ventrikels. Hierna wordt de werking van het hart uitgelegd. Er zijn vele onderdelen, te vergelijken met een legerkorps die naar rechts gericht moet worden. Bovenin het hart zit een commandopost, ook wel sinusknoop, waar een
generaal zit. Vandaar worden de prikkels doorgeleid. Slechts op 1 punt kunnen die verder. Daar staat de marechaussee om het verkeer te leiden. Er gaat wel eens wat mis zoals een hartritmestoornis, de ventrikels fibrilleren. Ze doen hun best, maar er wordt geen bloed rondgepompt. Functioneel staat het hart stil. Er is geen bloeddruk, de hersenen willen zich beschermen en laten het slachtoffer flauw vallen. Wat moet een omstander doen? Reanimeren, als je dat kunt, je hebt maar 6 minuten. Kun je het niet, waarschuw iemand anders en bel 112. Er worden 2 ambulances gestuurd. Voor de Waag in Boxtel zit de AED in het gemeentehuis, er wonen 30 vrijwilligers in de buurt. Michael laat een plattegrond van Boxtel zien met daarop de plaatsen waar de AED’s zijn aangebracht. Er zijn 130 vrijwilligers in Boxtel die kunnen reanimeren. De organisatie die er achter zit is Hartslagnu, www.hartslagnu.nl De AED werkt automatisch. Je hoeft slechts de instructie te volgen. Het ding zegt wat je moet doen. Links en rechts op de borstkas moet een pad worden aangebracht en dan wachten op wat het apparaat zegt. Michael zet het apparaat in werking en de aanwezigen horen het apparaat spreken. Het analyseert wat er aan de hand is. Michael beveelt de aanwezigen aan om naar een reanimatiecursus te gaan. Jan Baudoin vraagt wie er hier gediplomeerd zijn. Dat zijn er drie. Mart van Lieshout vertelt over zijn buurt. Ieder heeft 30 Euro betaald, met het totaal bedrag is een AED gekocht en er zijn 30 vrijwilligers. De oefen AED is gebracht door een vrijwilliger van Heartsafe Boxtel, www.heartsafeboxtel.nl De pet gaat rond voor een speciale gift voor deze vrijwilligersorganisatie. Onze president dankt de inleider voor zijn duidelijke inleiding, Michael ontvangt uit handen van Dirk een Contente Mens. Het is tijd voor het hoofdgerecht, gebraden runderlende met witlof en aardappelmousseline. De erewachtmeester titulair der huzaren Jurgen Bosmans en maîtrecuisine van De Waag heeft met zijn medewerkers weer een voortreffelijk maal bereid. Voor onderlinge gesprekken is voldoende tijd. ‘Het ritselt van de activiteiten’, zo begint Harm de Jonge, voorzitter van de VOC, zijn inleiding op enkele voorgenomen verenigingsactiviteiten. Vorige week was hij bij de Alexandrijnen en roept in herinnering het optreden van dat regiment tijdens Quatre-Bras en Waterloo in 1815. Het optreden van de ondercommandanten van toen is nog steeds een voorbeeld voor nu. Het regiment is in 1814 geformeerd en was in 1815 gevechtsgereed, opmerkelijk. Nog een anekdote. De hertog van Wellington was opperbevelhebber, zijn plaatsvervanger was de markies van Anglesey. Die wilde wel eens weten welk plan Wellington heeft in geval hij het commando moet overnemen. ‘Een plan?’, antwoordt Wellington, ‘ik heb geen plan. Ik laat me leiden door de omstandigheden’. Voor de herdenking van de slag bij Waterloo in 2015 worden nu reeds plannen gesmeed. De Nederlandse Landmacht neemt eraan deel. De VOC organiseert een reis voor haar leden. In 2014 bestaat de Landmacht 200 jaar, de VOC organiseert op 23 april a.s. een manifestatie in Amersfoort. Er wordt gerekend op een grote opkomst van huzaren en oud-huzaren, met zwarte baret. Begin april wordt er een DVD ten doop gehouden. Die laat de sfeer van de cavalerie in verleden en heden zien en horen en wat ze was en is. Tom van Nierop heeft hieraan gewerkt. Op 7 maart wordt in samenwerking met de VIO het VOC symposium gehouden. Er wordt onder meer informatie gegeven door officieren die in Afghanistan ter plaatse bevel hebben gevoerd. Zo komt er een verhaal over de begeleiding van een konvooi van Tarin Kowt naar Kandahar. Normaal duurt de rit 8 uur, toen is er 3 etmalen over gedaan. De Taliban voerde 28 keer een aanval uit. Het toetje is een ijsje met een luchtige pudding, de toelichting erop is door de levendigheid van het gezelschap niet opportuun. Velen blijven napraten onder het genot van een kop koffie of een opkikkertje. Rond drie uur zijn nog velen aanwezig. De volgende lunch is op de vierde woensdag in maart, de reguliere datum.