Dit is het thema van de komende 40-dagentijd. In de Zuiderkerk worden vanmorgen ook twee kinderen gedoopt. Met hun namen staan ze op het scherm, Sten Veldhuizen en Mirte Wieggers. De beamer wordt bediend door Erwin Rademaker. Henk Kremer is de organist, Ger-Jan Voerman de koster en ds. Hendrik Jan Zeldenrijk de voorganger. Onder rustig orgelspel loopt de kerkzaal goed bezet. De klokken luiden vlak voor half tien nog een keer, de kerkenraad komt binnen. Ouderling Gert Eeltink heet de kerkgangers welkom. Die vertelt ook over de mogelijkheid om een Paaskaars te bestellen, dat er op biddag ook ’s avonds een dienst is in de Oude Helenakerk en dat er na afloop gelegenheid is om koffie, thee, of een glaasje fris te drinken. Het eerste lied dat wordt gezongen is lied 288. Na bemoediging en groet zegt de dominee dat vandaag de eerste zondag van de 40-dagentijd is, hij noemt het thema en zegt dat we de komende zondagen Jezus volgen op weg naar Jeruzalem tot aan de opstanding volgens het Evangelie van Matteüs. In het liturgisch bloemstuk komt dit ook tot uitdrukking, een boog van groene bladeren. Het fraaie bloemstuk wordt op het scherm getoond en de dominee spreekt de bijbehorende tekst uit. Na het zingen van psalm 65:1 worden de dopelingen de kerkzaal binnen gedragen, de dominee kondigt hun doop aan en een foto van elke dopeling verschijnt op het scherm. Gelezen wordt Marcus 10:13-17, het gedeelte waarin Jezus zegt: ‘Laat de kinderen tot mij komen en verhindert ze niet’, op welke tekst ook een lied is gemaakt en dat gezongen wordt. De doopouders beantwoorden de vraag van de dominee hoe ze willen dat hun kind genoemd wordt voor God en de mensen waarna het doopgebed volgt. Je kunt op verschillende manieren bidden, zegt de dominee. ‘Als het uit jezelf komt, is het altijd goed’. Wel gebed zou je je kind willen leren? Dat staat in een notendop in lied 935 dat gezongen wordt. Marieke en Maaike, beide moeder van een dopeling, lezen een gedicht.
Jullie zijn nog nieuw op aarde,
jullie zijn er nog maar net.
En nu al hebben jullie van die aarde,
een stukje in het zonnetje gezet.
Jullie zijn nog klein,
maar al oh zo bijzonder.
Welkom Sten en Mirte, jullie mogen er zijn.
Wat zijn jullie een klein groot wonder.
Op deze speciale dag,
laten wij jullie dopen met water.
God zegt, dat je er mag zijn,
en een lichtje bent voor nu en later.
Dankbaar noemen wij jullie namen,
geweldig dat wij hier mogen staan.
en de belofte mogen beamen,
dat God met jullie mee zal gaan.
De beide kinderen worden gedoopt en de dominee spreekt de zegenbede uit. ‘Moge Gods hand voor je zijn om je de weg te wijzen, rondom je om je te beschermen, onder je om je op te vangen wanneer je valt en boven je om je bovenal te zegenen.’ De doopouders steken de doopkaars aan de Paaskaars aan, het lied ‘Kind van liefde’ wordt gezongen en na het gebed om de leiding van de Geest maakt de dominee een praatje met de kinderen die naar de nevendienst gaan. De dominee vertelt dat het vandaag over stilte gaat. Thuis is het ook wel eens heel druk, dan wil je wel dat het stil was. Jezus gaat naar de woestijn, daar is het heel stil. Het projectlied, ‘De stilte is uw huis’, wordt gezongen, 24 kinderen gaan naar de nevendienst. De dominee leest Matteüs 4:1-11, waar de duivel Jezus op de proef stelt, 2 verzen van lied 538 worden gezongen. ‘Wij leven ons leven’, is de eerste zin van de preek. Alleen voor een ieder van ons verschillend. Een ding geldt voor ons allemaal. Er komt een moment dat het leven voorbij is. Als gelovig mens mag je vertrouwen dat je dan bij de Heer mag komen, dat je leven niet voorbij is. Hoe en wat? Dat weten we niet. Je hoeft niet bang te zijn. Ook niet wat betreft de dingen die verkeerd zijn gegaan in je leven. Toch zou het zo kunnen zijn, ik ben er niet geweest en teruggekomen, dat er een pijnlijk moment komt. Dat de Heer je leven aan jou laat zien. En dat daarna de Heer laat zien wat je er van had kunnen maken. Mogelijk is dit voor velen een pijnlijk moment. Wat heb ik ervan gemaakt en wat had ik ervan kunnen maken. Ai, pijnlijk moment. Het thema van de komende tijd is stilte. We zoeken naar momenten van stilte om ons te bezinnen. Wat maken we van ons leven met al onze gaven. In het gelezen gedeelte voert de Geest Jezus naar de woestijn, de stilte In die stilte hoor je stemmen die je voor keuzes stellen. Ben ik er alleen voor mezelf of ook voor God? Vlak voor dit verhaal staat dat er uit de hemel een duif op Jezus neerdaalde die zei: ‘Dit is mijn geliefde Zoon, in hem vind ik vreugde’. En dan wordt Jezus door de Geest meegevoerd naar de woestijn. Zo maar opeens word je op de proef gesteld. Wat is de eerste beproeving? Dat je gaat twijfelen aan de vraag of God wel jou houvast is. Deze stenen kunnen brood worden. Dat is twijfelen aan de vraag: Waag ik het met God. Jezus wordt voorgehouden: Vergeet nou die duif die uit de hemel kwam. Ik heb een duif in de hand, pak hem – het brood is er. De tweede verzoeking gaat over verzoeken. Als u nou de zoon van God bent, spring dan, engelen zullen u opvangen. Dat klinkt heel logisch. Dat komt ook in ons leven voor. Er zijn van die momenten dat je God zou willen uitdagen. Grijp toch in. In mijn leven of in het leven van anderen. Dan blijkt dat God zich niet laat commanderen. Dat je zou kunnen zeggen: Kijk daar heb je God. Zo gaat het helemaal niet. Toch spreken we over geloven. Dat heeft alles te maken met vertrouwen, dat God jou en de wereld niet uit Zijn hand zal laten vallen. De derde verzoeking gaat over macht. Jezus weigert resoluut. Waarom nou? Misschien wil Hij later ook bij zijn Vader komen om Hem te laten zien wat hij er van had kunnen maken. Zijn weg gaat niet via macht. Het is een weg van rust en vrede. Een weg waarin het verschil tussen wat je in je leven gedaan hebt en wat je ervan gemaakt hebt geen pijn hoeft te doen. Zoek de stilte en ontdek wat jou beweegt. Na het amen worden de verzen 3 en 4 van lied 538 gezongen. Er wordt een filmpje van Kerk in Actie getoond over de armoedige omstandigheden waaronder ouderen in Moldavië leven. Alice Prinsen van Missionair Diaconaal Werk vertelt er ook over. Ze vraagt aandacht voor 23 maart a.s. Dan is er actie voor de voedselbank in Lichtenvoorde. Goederen en levensmiddelen kunnen in de Zuiderkerk worden afgegeven. In het volgend nummer van Kerkvenster staan er mededelingen over. Er is een mededeling van overlijden. Een gemeentelid die bij ons in de bank zat is op 84-jarige leeftijd overleden. De dank- en voorbeden worden uitgesproken, afgesloten met stil gebed en het gezamenlijk bidden van het Onze Vader. Tijdens de collecte komen de kinderen van de nevendienst weer binnen. Twee dragen een witte roos, een voor elk doopouderpaar. Na de zegen is er gelegenheid om in de hal en de grote zaal een kop koffie, thee of een glas frisdrank te drinken. Maar ik heb de indruk dat velen zich de kerk uitspoeden, het schitterende en aangename weer tegemoet.
zoek de stilte, die stilte, heb ik sinds 1 april 2009 gezocht. Ik moet zeggen dat dit mij goed tot zeer goed bevalt. Wat mij beweegt hoef ik niet echt te ontdekken. Dat is Aalten, waar ik meer dan 32 jaar heb gewoond.Wat ik lees en zo nu en dan hoor gaat het daar niet echt goed. ZZP-ers die zich kandidaat stellen voor het lidmaatschap van de gemeenteraad, zodat ze in ieder geval een maandelijks vast inkomen hebben. Ofschoon het een onkosten vergoeding is. Een managment dat raadsleden controleert. Kortom,
ik kon de verleiding niet weerstaan op uw artikel op deze manier te reageren. Heel veel mensen kunnen de verleiding niet weerstaan wanneer ze in de gelegenheid zijn macht uit te oefenen. Er zijn ook mensen die in die gelegenheid zijn maar daar niks maar danook helemaal niks meedoen. En dat is in Aalten nu het geval. Daardoor worden mensen beschadigd, monddood gemaakt en in hun eer aangetast. Had ik mij in Aalten anders voorgesteld. Blijkbaar is het niet zo. Zijn het allemaal bange meelopers en zien geen heil meer in de medemens omdat ze die niet meer vertrouwen.
Jammer!