Amersfoort kleurt zwart van de huzaren

‘Hoe typeer je in een paar woorden deze dag?’,  vraag ik aan zeven wapenbroeders in een Indonesisch restaurant na afloop van de viering van “200 jaar Nederlandse Cavalerie, 1814-2014”. Nostalgie en trots, zegt de een, uniek roept een ander. ‘Mijn tranen liepen over van blijdschap’ zegt een lyrische oud reserve Eerste Luitenant, weer een ander heeft het over kameraadschap en over ‘geslaagde cavaleriedag’ is ieder het eens.  Meer dan 1.500 huzaren met hun baret op kleuren reeds rond de middag de straten van de binnenstad van Amersfoort zwart. De beëdiging van 7 tot het wapen toegetreden huzaren vormt de kern van een indrukwekkende ceremonie op het ‘Hof’ in Amersfoort onder toeziend oog van de burgemeester van de huzarenstad, Lucas Bolsius,  en de wapenoudste van de Cavalerie, GenM b.d.  Jhr. Harm de Jonge. Soms kon men tijdens de plechtigheid een speld horen vallen. Later nemen zij met de commandant Landstrijdkrachten, Lgen  Mart de Kruif, het defilé van de aangetreden tropen af. De dag begint met de ontmoeting van de deelnemers in de theaterzaal van ‘De Flint’. Langs de wanden staan stalletjes van de verschillende regimenten, van het Ned. Inst. voor Mil. Historie, etc. Middenin een toog, iedere deelnemer is bij binnenkomst voorzien van een paar consumptiebonnen. Huzaren van alle rangen en van alle regimenten druppelen binnen, vrij uniek. Allen leden van een familie, dit is het huis van iedere huzaar, hier voelt iedereen zich senang. Ook de huzaren van de parate eenheden stromen het gebouw binnen. Zij krijgen een lunchpakket. Voor een grijze kop van boven de zeventig is het gemakkelijk ook een lunchpakket te bietsen. De wapenoudste heet de aanwezigen welkom. Hij noemt de huzaren als eerste, dan de korporaals etc. Hij roept de aanwezigen op vandaag met de burgers in gesprek te gaan om aan te geven dat vrede en veiligheid niet vanzelf spreken.  Overal in Nederland wordt vandaag 200 jaar Nederlandse krijgsmacht gevierd, de manifestatie van de cavalerie is de grootste. Het is tijd om naar De Hof, een groot plein naast de Sint-Joriskerk, in het centrum van Amersfoort te gaan. Buiten De Flint, in het zonnetje, stelt iedereen zich op. De deelnemende huzaren marcheren per eenheid, de oudgedienden lopen al keuvelend met elkaar naar de Paradeplaats. Zes parate eenheden stellen zich op onder het toeziend oog van Lkol Bjørn Bozuwa. De oudgedienden van vier regimenten nemen plaats. De genodigden zijn ontvangen in de Sint-Joriskerk en nemen plaats onder het afdak van de vroegere viswaag. Ritm. Wouter Jan Holleman stelt de troepen voor en vertelt ook iets over hun tenue. Tijdens de ceremonie is hij de spreekstalmeester. Het is prachtig weer, het zonnetje schijnt, de temperatuur is aangenaam. Ook het winkelend publiek komt even kijken. De paradecommandant Lkol Meino Jongma gaat over tot het officiersappel, de commanderende officieren melden hun eenheid bij de paradecommandant. Wanneer ze weer intreden is het net of ze naar alle windrichtingen uiteen gaan. Een groep opperofficieren treedt in en vervolgens de standaardgroep met de vier standaards. De PC nodigt de wapenoudste der cavalerie en de burgemeester van Amersfoort uit voor inspectie der troepen. Hierna zegt de wapenoudste enkele woorden en geeft direct het commando over aan de regimentscommandant van Boreel, Kol. Rob van Zanten.  Die gaat over tot de beëdiging van 2 tweede luitenants,  een wachtmeester en 4 huzaren. Zij zullen trouw zweren aan de Koning, gehoorzaam zijn aan de wetten van het koninkrijk en zich onderwerpen aan de krijgstucht. De 7 huzaren spreken elk de belofte uit, de tijd van gelovige gereformeerde boerenzonen is voorbij. De ceremonie wordt zo op het oog correct uitgevoerd, zeker voor de burgertoeschouwer. De PC hoor ik slechts een keer ‘Herstel’ roepen. De wapenoudste neemt weer plaats achter de katheder. Hij beveelt de opening van de ban. Een Koninklijk Besluit wordt voorgelezen, een zeer bijzonder besluit. De Maj. b.d. Willem Plink wordt de rang van Lkol titulair toegekend. De wapenoudste licht het besluit toe. Plink is een man van grote verdienste voor de Nederlandse Cavalerie. Hij is expert op het gebied van tradities, door zijn verblijf in Jappenkampen is hij betrokken bij herdenkingen van die tijd en hij is de verzekering dat de organisatie op een stevig historisch fundament gebouwd blijft. Op een burgerpak zijn militaire rangonderscheidingstekens moeilijk aan te brengen, daarom krijgt Willem Plink een zeer fraaie oorkonde van het KB. Moge het de kersverse Lkol tit. gegeven zijn dat hij deze rang nog lang zal dragen. De wapenoudste houdt een korte herdenkingsrede. Hij memoreert de banden tussen de stad Amersfoort en de cavalerie. De oorlog tussen Pruisen en Frankrijk van 1870/1871 gaf de stoot tot de komst van de huzaren in deze stad. In 1881 werd de bouw van de Prins Willem II Kazerne aanbesteed. Rond 1900 waren er in Amersfoort  1.600 militairen op 16.000 en er waren heel veel paarden. Door de komst van gevechtswagens  werd net voor de oorlog de Bernhardkazerne gebouwd. Ruim 130 jaar cavalerie in Amersfoort is een goed huwelijk gebleken. Als dank voor de gastvrijheid van de stad en de burgers van Amersfoort overhandigt de wapenoudste een sabel aan de burgemeester. De heer Bolsius memoreert in zijn dankwoord dat voor velen Amersfoort de eerste plek was waar ze buiten het ouderlijk huis sliepen. De sabel is een cadeau van een oude vriend, een vriend die het gemeentebestuur graag ziet. Het Wilhelmus wordt gespeeld. De parade wordt ontbonden, de eenheden melden zich af. Vervolgens marcheren de zes parate eenheden en vier regimentsdetachementen af. Zij stellen zich op voor ‘De Mars door de Stad’. De Commandant Landstrijdkrachten (CLAS) Lgen Mart de Kruif laat zich op het plein zien. Via de oostkant van ‘De Hof’ loopt hij de Sint-Joriskerk binnen. Om drie uur zal hij samen met de burgemeester en de wapenoudste het defilé afnemen. Ik ben op De Hof gebleven, het is aangenaam toeven op dit plein. De terrasjes zijn goed bezet, de tapperijen slaan af en toe een nieuw vat bier aan. Dan klinkt een mars, het Fanfarekorps Bereden Wapens marcheert de Hof op, het publiek staat achter dranghekken. De eenheden marcheren voorbij.. Ook het Cavalerie Ere Escorte geeft acte de présence, een fraai gezicht. De eenheid van Maj. Ruud Theunissen oogst applaus, zij exerceren als de beste. De mars door de stad eindigt bij De Flint. Een bekende res. ritm zal een aantal huzaren wel even langs de kortste route naar De Flint brengen. De verkenner verdwaalt in een achterpad van een hofje. De Mars door de Stad eindigt bij De Flint. Het is een bijna romantisch gezicht wanneer de eenheden door het smalle straatje naar De Flint komen aanmarcheren. In theater De Flint vindt de Cavalerieborrel plaats. Het reünieorkest van het ‘Trompetterkorps der Cavalerie’ zit op het podium en speelt de muziek waar het hart van iedere huzaar naar snakt. Onze wapenoudste heeft nog wat in petto. De inspecteur-generaal der cavalerie is een functie die niet meer bestaat. Van zijn bevoegdheden heeft de wapenoudste er nog slecht een paar overgehouden. Waaronder die van toekenning van de inspecteurmedaille. Hij roept Lkol b.d. Jack Johan naar voren. Hij is Commandant van het Regiment Huzaren van Boreel geweest en voorzitter van de vereniging Boreel. Hij was voorzitter van de stichting cavalerie monument Quatre Bras en laatstelijk voorzitter van de werkgroep aanpassing cavalerie monument Bernhardkazerne. Met engelengeduld en veel tact heeft hij de renovatie en modernisering weten te realiseren. Een tweede inspecteurmedaille is er voor Kol. b.d. Frank de Wit. Hij is meer dan anderhalf jaar geleden gevraagd om de viering van 200 jaar Cavalerie vorm te geven. Zonder aarzelen accepteerde hij dit verzoek. Hij verzamelde een team om zich heen en dat liep als een trein. Het resultaat is fantastisch en dat hebben we vandaag kunnen zien. De wapenoudste bedankt ieder voor zijn of haar komst en wenst ons nog een aangename borrel toe. Opvallend veel huzaren blijven. Ze zien oude makkers, halen herinneringen op, of informeren naar elkaar welstand. Er lijkt geen eind aan te komen. Om vijf uur is het nog een drukte van belang in de theaterzaal. Het is een feestje dat voor herhaling vatbaar is. Er zijn er, zoals ik, die deze reünie met een blauwe hap elders in de stad voortzetten en beëindigen.