Cavalerielunch

Het is al vroeg mooi weer, de temperatuur is in de ochtend al hoog. Niemand loopt tegen twaalf uur naar binnen, iedereen vindt het aangenaam om op het terras van restaurant ‘De Waag’ – onder de platanen aan de Markt in Boxtel – een aperitief te drinken. Rudolph van Schaik komt aangelopen, hij is door zijn vrouw en kinderen gebracht. Enige tijd geleden is bij hem een ernstige ziekte geconstateerd. Hij krijgt een warm onthaal, enkelen maken een praatje met zijn echtgenote. De lunch wordt binnen genuttigd en daarom lopen we na ruim een uur naar binnen. Eenmaal bij onze plaats aan tafel blijven we staan. De muziek van de Huzarenmars wordt niet ingezet, in het kader van de versobering passend bij de Dag van Nationale Rouw zingen we het lied niet. Als blijk van medeleven met de slachtoffers en de nabestaanden van vlucht MH17 nemen we een minuut stilte in acht. En niet alleen daarom, ook omdat Henk Pieters,lid van onze tafel, op 11 juli is overleden. Henk was zowel penningmeester van het Regiment Huzaren van Sytzama als penningmeester van de Stichting RHvS. Na de korte plechtigheid heet Dirk van Zuidam, president van deze tafel, de aanwezigen van harte welkom. In het bijzonder Harm de Jonge, voorzitter van de VOC, Wlad Kohutnicki, het oudste lid van onze tafel. Dirk vertelt dat hij samen met Jan Lakeman in het Maczek museum in Breda is geweest. Daar zagen ze een Sherman tank. Hij vraagt Aan Wlad of dat zijn tank was waarmee hij in april 1945 door een brug bij Stadskanaal is gezakt. ‘Nee’, is het luid en duidelijke antwoord van Wlad. Na een moment van stilte krijgt Rudolph – sommigen zeggen Docus – het woord. Hij heeft het eerste drankje aangeboden. Hij is dankbaar voor de steun en bemoediging die hij van velen heeft ontvangen. Hij heeft drie dingen ervaren van zijn wapenbroeders. Ten eerste kameraadschap. Hij is niet in de steek gelaten – vaak is gevraagd: Hoe gaat het? Rudolph vertelt een anekdote. Tijdens zijn opleiding was er Loetje de Matter. Tijdens een mars met 40 kg. op zijn rug had hij het wel eens moeilijk. ‘Van Schaik, als je denkt dat je niet meer kan dan kun je nog drie keer verder’. Rudolph is dankbaar voor het geluk dat hij in zijn leven heeft gehad. Hij heeft in een Jappenkamp gezeten. Hij was PC en commandeerde 5 Centurions, later was hij EC en genoot van de brullende tanks en de colonne die achter hem aankwam. Ten tweede spreekt Rudolph over loyaliteit. Die heeft hij in het wapen ervaren, zowel naar boven als naar beneden. Ten slotte noemt hij integriteit, het gevoel van: ‘Dat doe je niet’. Rudolph wil met ons toasten en brengt een dronk uit. Het is tijd voor het voorgerecht. Dat wordt in twee gedeelten opgediend. Eerst komt een soepbord op tafel met daarin enige vaste substantie en dan wordt uit een schenkkan de bouillon erover gegoten. Het is tuinerwtensoep met bosuitjes en croutons. Aan tafel is de sfeer rustig, niemand staat plotsklaps op om enkele zinnen te zeggen. Wel wordt er onderling geanimeerd gesproken. Ook over het voorstel van Ruud Vermeulen, Bgen b.d., die gisteren voorstelde een militaire missie naar het rampgebied in Oost- Oekraïne te sturen. Dat moet wel gepaard gaan met instemming en garanties van de strijdende partijen en van Rusland. Dirk gaat staan en vertelt dat overste Willem Plink graag een rondje wil aanbieden. Als heel jong kornet hoorde Dirk namen van huzaren die belangrijk waren. Steeds dook de naam Plink op. Er kwamen telefoontjes, van andere wapens, van de luchtmacht en van de marine. Dirk leerde Plink kennen en kreeg een beeld bij zijn naam. Dirk wijst op art. 130, lid 3, van het algemeen militair ambtenarenreglement dat zegt: ‘Aan de militair kan ter zake van het op een bijzondere wijze hebben bijgedragen tot de behartiging van de belangen van de krijgsmacht een titulaire rang worden toegekend.’ Aan Willem Plink is de rang van luitenant-kolonel toegekend. Tijdens de manifestatie 200 jaar Cavalerie in Amersfoort heeft Harm de Jonge in een mooie speech Willem toegesproken en de nieuwe rang willen aanbrengen, maar op een burgerpak ging dat niet. Harm de Jonge merkt nog op dat de VOC zich voor een buitengewone uitdaging geplaatst zag namelijk het op de website aanbrengen van de rangwijziging. Dat kon niet. Van de oplossing van het probleem is veel geleerd. De website is aangepast en dat heeft € 5.000 gekost. De glazen zijn gevuld, er wordt getoast op overste Willem Plink. Willem zegt enkele woorden. Hij dankt Dirk voor al zijn inspanningen die zin verricht om dit te bereiken. Dirk heeft er veel voor gedaan. Willem heeft voor Dirk een cadeau meegenomen. Hij begint met uitpakken van een pakket. Eerst komt er een boek uit, ‘Burgers in het geweer’ van Paul Knevel – een proefschrift over de schutterijen, belast met de wacht en de openbare orde in steden, dan zijn er nog twee tegeltjes met bijbehorende voorstellingen. Het hoofdgerecht komt op tafel. Een heerlijke kalfslende op risotto en gelardeerd met truffels. Dat laten we ons goed smaken. Dirk heeft nog een programmapunt, mijn naam staat in zijn aantekeningen. Het gaat zijn verstand te boven dat ik voor de 26e keer de Vierdaagse van Nijmegen heb gelopen. Graag had Dirk op de Via Gladiola gestaan om mij bij binnenkomst op de vierde dag een bos gladiolen in de hand te drukken. Gelukkig heeft Jan Lakeman die bij de hand en een grote bos wordt mij in de hand gedrukt. Ik vertel dat ik heb deelgenomen aan een onderzoek van de afdeling fysiologie van de Radboud Universiteit. Onderzocht zijn 50 wandelaars zonder hartfalen en 50 wandelaars met hartfalen. Het doel was om te zien of er verschil is in de vochthuishouding tussen de ene en de andere groep. Ook zijn er ander functies van het lichaam gemeten. Zo is op de eerste wandeldag om de 5 kilometer de hartslag gemeten. Die van mij begon met 60 en de hoogste waarde die gemeten is wad 84. Dan heb ik namens het Kapittel van Ereleden en Tafeloudste nog een mededeling. Wij hebben een gerucht vernomen met als strekking dat Dirk besloten zou hebben het bijltje erbij neer te gooien. Gelet op de van kracht zijnde bepalingen voor deze tafel zal het Kapittel onderzoeken of het besluit van Dirk wel rechtsgeldig is. (Dat zal na september plaatsvinden). Er komt een ijsje op tafel, het is een limoensorbetje op gemarineerde ananas. Dirk heeft nog een presentje voor mij. Hij praat over een beeldje van de Contente Mens en over de Bossche Kloten. Ik mag het beeldje in ontvangst nemen. Dirk had er nog slechts twee, waarvan de een zijn hoofd eraf is geknapt en er weer aangelijmd. Hij weet niet welke ik in ontvangst heb genomen. Het aangename weer lokt velen om nog even op het terras een kop koffie of een andere versnapering tot zich te nemen.