Naar Dublin

Op het vliegveld van Dublin moet de klok een uur terug gezet worden. De reis is voorspoedig verlopen, zonder problemen. Een kop koffie kost aan boord van Air Lingus € 2,50. Het regent licht wanneer we naar de bus lopen. Het is 11 uur lokale tijd wanneer Will Christiaanse, onze reisleider, begint te vertellen over Ierland en Dublin. De geschiedenis van Ierland is er enkele eeuwen een geweest van onderdrukking en uitbuiting door Engeland tot aan de stichting van de Ierse Vrijstaat in de twintiger jaren van de vorige eeuw. Tot aan de havens rijden we om dan naar het centrum van Dublin te gaan. Aan de kade ligt een origineel schip waarmee ‘boeven’ naar Australië werden verscheept. Voor een kruimeldiefstal was je al de klos. Dwars door het centrum rijden we, zijn hier geen voetgangersgebieden?, zo vraag ik me af. Maar bij een eerste kennismaking met een stad zie je niet zo gauw. In Trinity College, nu een museum vroeger een klooster, ligt en zeer beroemd boek: ‘Book of Kells’. Aan de overheidsgebouwen hangen de vlaggen halfstok. Albert Reynolds is overleden. Hij was Taoiseach van 1992 tot 1995 en speelde een belangrijke rol in het Noord Ierse vredesproces. Taoiseack (spreek uit: tiesuk) betekent minister-president. De oudste kerk van Dublin is de Christ Church Cathedral, even verder staat St. Patrick Cathedral die groter is. St. Patrick legde het christendom aan de Ierse vorsten uit aan de hand van klavertje drie: Vader, Zoon en Heilige Geest. Het is tijd voor een lunch. In een groot park met tegenover elkaar de ingang van de ambtswoning van de president van Ierland en de ingang van de Amerikaanse ambassade is ook een toegang tot een heuveltje met daarop een hoog wit kruis. Vanaf de opgeworpen heuvel heeft de Poolse paus in 1979 hier een miljoen mensen toegesproken. De enorme vlakte ligt voor ons. Loopt daar een kudde paarden, vraag ik me af. Met een telelens is te zien dat het damherten zijn. Wat een ruimte, een groot groen veld voor de plek waar we staan. Op de achtergrond heuvels en daarboven donkere wolken. In het park is een restaurant waar we de lunch gebruiken. Ik heb aan kopje soep genoeg. Terug de stad in. Ik val in de bus in slaap en word weer wakker als de bus stopt bij een parkje waar de reisgids ons de bijzondere architectuur van Andre Falladio wil laten zien. Huizen in Georgian stijl zijn door hem verfraaid met Griekse zuilen. In een lang woningblok geeft men cachet aan een eigen huis door een eigen deur met een eigen kleur. Dorische of Ionische zuilen onder de epitaaf of voorwaarts geplaatst. Met een mondelinge toelichting zie je meer. We rijden weer naar het centrum en komen langs de ambtswoning van de burgemeester. Dat optrekje mag gezien worden. Even verderop stappen we uit en hebben anderhalf uur voor onszelf. Ik ga op zoek naar een simkaart van een locale provider. Het gaat flink regenen. De paraplu moet op, maar nat word ik toch. Waar is een telefoonwinkel? Een vriendelijke jongeman wijst me de weg. Aan het eind van de straat rechtsaf, de hoofdwinkelstraat in. Ik loop tegen O2 aan en een vriendelijke jongedame helpt me aan een prepaid kaart met veel mogelijkheden. Dan loop ik terug richting de bus en loop een typisch theehuis binnen. Ik vraag om een Cornish Cream Tea, maar dat is hier vloeken in de kerk. Dan maar klassieke thee. Ik bel met Greet zodat zij mijn nieuwe nummer heeft. Ik kijk een krant in. Veel artikelen, en commentaren, naar aanleiding van het overlijden van Albert Reynolds. Veel ruimte wordt geboden aan het resultaat van een onderzoek dat een kwart van de jeugd op de lagere school obees is. (School trousers with 50-inch waist). Ook een bericht over de herdenking van de moord op Michael Collins, 92 jaar geleden. Een ‘nation builder’ wordt hij genoemd. De man die de herdenkingsrede sprak hield hem als voorbeeld voor de huidige politici voor. ‘Hij deed wat het beste was voor zijn land in plaats voor zijn carrière’. Het is tijd om naar de bus te gaan. We vertrekken naar ons hotel. Dat gaat langzaam, het is hier rijden van stoplicht naar stoplicht. In een lange rij de stad uit.