Welkomstdienst/overstapdienst

‘Een mooie dienst, lekker rommelig’, zegt iemand na afloop van de dienst. Er knapt een ballon, kinderen zijn de kerkzaal al uit als ze nog moeten worden toegezongen en worden alsnog teruggeroepen. Ze mogen op de bank gaan staan, anderen krijgen een cadeautje. Ouderen nemen hun kind op de arm om het zijn of haar doopkaarsje aan te laten steken. Dat gebeurt aan het begin en aan het eind van de dienst. Vanmorgen worden de vierjarige kinderen die voor het eerst naar de nevendienst gaan welkom geheten en van de twaalfjarigen wordt afscheid genomen. Hoewel afscheid? Jullie horen erbij en hebben ook een plek in de kerk. Aan het begin van de dienst heet Alice Schokking, leidster van de nevendienst, de kerkgangers welkom en speciaal de vierjarigen. De klokken hebben geluid en dat betekent dat ook jullie welkom zijn. Dat woord van welkom wordt in samenspraak met dominee Wim Everts uitgesproken. Geeft de ouderling van dienst nu wel of niet hem eerst de hand? De voorganger moet de namen noemen van de nieuwelingen en vraagt hen op de bank te gaan staan en te zwaaien. Een foto van hem of haar die welkom wordt geheten verschijnt op het scherm. Ik ben gevraagd vanmorgen foto’s te maken en het lukt me nauwelijks om op het goede moment af te drukken. Dan gaat Heidi Ebbers achter de lezenaar staan en spreekt de twaalfjarigen toe. Ze noemt de namen. Jullie uitluiden doen we niet, jullie horen erbij. Hierna volgt bemoediging en groet en heeft de dominee vlak ervoor de hand gekregen van de ouderling van dienst. Lied 216 wordt gezongen, Joop Ormel begeleidt vanmorgen de gemeentezang. De dominee gaat een praatje maken met de vierjarigen. De ouders zitten met hun kinderen op de drie voorste banken van het middenvak. ‘Vinden jullie het fijn om vier jaar te zijn?’ Er komt geen hoorbare reactie. ‘Doen jullie andere dingen dan toen je drie was?’ Ze gaan nu naar de basisschool en mogen naar de nevendienst. In de kerk zijn jullie altijd welkom, hier heb je een eigen plekje. Dan vraagt de dominee of ze vaker in de kerk zijn geweest. Een moeilijke vraag. ‘Is het jullie eerste keer?’ Hij vraagt het ook aan de oudere kinderen. Het was bij de doop dat ze voor de eerste keer kwamen. Toen kregen ze een doopkaars. Samen met jullie ouders mogen jullie naar voren komen om die kaars weer aan te steken. Dat levert een heen en weer geloop op. Dan spreekt Heidi Ebbers de twaalfjarigen toe. Als je twaalf wordt verandert er veel in je leven. Je verlaat de basisschool en ook de nevendienst. De kerk heeft een plek voor jullie, dat is It’s4U2 ( Its is for you too – Het is ook voor Jou) ofwel de kinderkerk. Elke maand komen we bij elkaar. Heidi heeft graag meegewerkt aan de nevendienst en wil een cadeautje als afscheid geven hoewel ze ook meewerkt aan de It’s4U2 diensten. De twaalfjarigen komen een voor een naar voren om een presentje in ontvangst te nemen, ondertussen verschijnen er twee foto’s, naast elkaar, van ieder van hen op het scherm – toen ze vier waren en nu ze twaalf zijn. Bij een van de foto’s geeft Heidi een toelichting. Toen die en die vier was is de foto genomen tijdens de welkomstdienst voor vierjarigen. De kinderen komen naar voren om zich te verzamelen voordat ze naar de nevendienst gaan. Het aansteken van het kaarsje in de lamp is nog een heel gedoe, en als dat gebeurd is lopen de kinderen de kerkzaal uit. Wanneer het grootste deel de kerkzaal heeft verlaten realiseert de dominee zich dat de kinderen bij het verlaten van de kerkzaal een lied, ‘Vrede wens ik je toe. Liefde wens ik je toe’ zou worden toegezongen. Dat wordt alsnog aangekondigd. Dominee Kooistra die in de staart van de groep kinderen loopt, roept: ‘Ho, terug’. Dat helpt, de kinderen die nog in de kerkzaal zijn houden halt. Hierna volgt de rest van de liturgie met onder andere de verkondiging. Tijdens de collecte komen de kinderen weer binnen. Daarvoor ben ik foto’s gaan maken in drie zalen van de kerk. In de grote zaal zijn de kinderen aan het tekenen, in de zaal ernaast is de kinderoppas en in de derde zaal is met behulp van een gitaar een lied gerepeteerd. Hier zitten de meisjes en de jongens apart. De jongens zijn niet bereid om bij de meisjes te gaan staan voor een foto, de meisjes gaan achter de jongens staan die doorgaan met waar ze mee bezig waren. Grote kerels willen ze zijn. Even later staan ze voor de preekstoel, beide groepen bij elkaar. Voor de vierjarigen is er nog een cadeautje, de kinderen gaan zitten. Dan knapt er een ballon en dat geeft veel hilariteit in de kerk. Een leidster kondigt aan dat de kinderen een lied hebben geoefend. Met gitaarbegeleiding zingen ze ‘Sta eens op als je Jezus lief hebt …’ dat wordt beloond met applaus.