Stilte voor de storm

Direct na het zingen van de Huzarenmars staat onze president, Dirk van Zuidam, stil bij het overlijden van Rudolf (Docus) van Schaik. Twee maanden geleden was hij nog aanwezig en hield een gloedvol betoog, overmorgen wordt hij gecremeerd. Dirk leest de woorden die zijn zoon Edgar bij het verslag van de vorige bijeenkomst schreef. “Al jaren hoor ik mijn vader gezellig kletsen over de Cavalerie lunch. Ik vond het dan ook ongelooflijk leuk hier nu een beeld bij te kunnen plaatsen en enkele van U te leren kennen. Het was ook weer verbluffend te zien dat Pa na het zien en spreken van zijn dienst kameraden weer vol energie en goede moed zat toen we hem weer op haalde na de lunch. Graag maak ik van deze gelegenheid gebruik om via deze weg al zijn Cavalerie makkers ongelooflijk hartelijk bedanken voor alle lieve steun die zowel Pa als ook mijn lieve moeder hebben mogen ontvangen. U zou allen een groot voorbeeld moeten zijn voor de jongere generaties waar kameraadschap vaak niet verder komt dan een email adres of telefoon nummer wat gemiddeld iedere 2 jaar veranderd!” We nemen staande een minuut stilte in acht. Een kaart aan de familie Van Schaik gaat rond ter ondertekening. Tuur van der Pas gaat staan en licht toe waarom hij een rondje geeft. Hij zegt dat Docus een aardige man was, aardiger dan hijzelf. ‘Misschien kan dat de komende vijfentwintig jaar veranderen, want ik word a.s. zaterdag 75 jaar”. Dirk heet de aanwezigen welkom. Drie van de vier ereleden zijn aanwezig, Rob Hiltmann is in het Noorden van het land. Wlad Kohutnicki is afwezig, misschien verkiest hij enige stilte voor de storm van de lunch van 15 oktober die in het teken zal staan van zijn 95e verjaardag. Dirk licht een tipje van de sluier op door te melden dat een tolk, een ‘schone dame’, aanwezig zal zijn – enkele aanwezigen merken op dat Wlad zo’n dame zeker zal appreciëren – en dat ook de Poolse militaire attaché acte de présence zal geven. Jan Dudok van Heel kletste voor de telefoon het honderd uit en liet doorschemeren dat zijn herstel zover gevorderd is dat hij de volgende keer aanwezig hoopt te zijn. Bresaola met rucola is het voorgerecht dat wordt opgediend. Natalie is weer terug als medewerkster van Jurgen Bosmans, erewachtmeester titulair der huzaren, om de voortreffelijke resultaten van Jurgens arbeid in de keuken ons voor te zetten. Dirk geeft een rapportage van Rob Hiltmann over Georgië door. Met Sandra Roelofs zou het niet goed gaan. Zij is de echtgenote van Saakashvili, de vorige president, die in zijn beleid zwaar tegen het Westen leunde. Bij terugkeer naar zijn land riskeert hij een gevangenschap van 8 – 10 jaar. De volgende lunch, een Poolse lunch, is op 15 oktober, de daaropvolgende op 26 november en de Heineken borrel is op 11 december en dat is niet op een woensdag. In januari hoopt Dirk zijn presidentschap over te dragen. Op die laatste mededeling reageer ik kort. In de juli bijeenkomst heb ik reeds gemeld dat het kapittel van ereleden en de tafeloudste bijeen zal komen om de mededeling van Dirk te toetsen aan de geldende verordeningen en gebruiken en dat ik het daarbij laat. Na afloop van de lunch hoor ik iemand tegen Dirk zeggen dat hij er zomaar een paar jaar bij zou kunnen krijgen. Dick Soelaksana is lid van de commissie die het diner t.g.v. het 80jarig bestaan van de VOC heeft georganiseerd en deelt mee dat men zich tot half vier bij hem kan aanmelden. Vorige week stond de teller op 120, nu zijn er 170 aanmeldingen. Voor de dames is er een afzonderlijk programma. Het hoofdgerecht komt op tafel. De lijst van hen die zich aangemeld hebben gaat rond. Dat bestaat uit zalm en zwarte linguine pasta, olijven en nog veel meer. Wim Vredevoogd eet geen vis en krijgt wat anders voorgezet. Het geldkistje voor Lief en Leed gaat rond. Dat is het bekende houten doosje waarin het gebruikelijk was een muntje van € 0,50 in te deponeren. Bij de komst van het zilveren kistje is het tarief verhoogd. Maar dat gaat nu niet rond. Jan Baudoin, naast de president gezeten, kijkt na de rondgang in het doosje. Hij neemt het woord en blijft er bij zitten. ‘Als je naast de president zit hoor je nog wel eens wat’, zo begint hij. Er is in de afgelopen tijd veel Lief en Leed geweest. De kas zit zwaar in de min. Bovendien is de volgende lunch een bijzondere. Kortom er moet papiergeld gedoneerd worden en het kistje gaat nogmaals rond. Tuur van der Pas is zo blij dat hij driekwart eeuw oud wordt dat hij ons na afloop van de lunch een kop koffie aanbiedt. Er mag ook een drankje bij worden gedronken. Dirk zal een bestand rondzenden met het lied ‘Stolat, stolat …’ (Ik wens je toe dat je honderd wordt) en dat moet iedereen elke dag een paar keer repeteren. John Mantingh moet ook de wijs instuderen op de piano en hij moet zijn Poesta muziek even vergeten. Tuur van der Pas brengt ‘Stolat, stolat …’ op zijn mobieltje ten gehore, gaat staan, probeert van de aanwezigen een koor te vormen en dirigeert de muziek. Het volume is nog niet zodanig dat de muren van de Winterzaal trillen. Dat kan dus beter. Jan Baudoin gooit zijn wijnglas aan scherven, maar overigens gebeuren er geen rare dingen meer. Een rustige lunch.